En daarbij aanwezig kunnen blijven.

Ons lijf is zo wijs. Druk op de borst, spanning in de buik, verstijfde kaken, gebalde vuisten, een gebogen rug. Het zijn allemaal signalen. Het lijf reageert sneller dan we denken. Letterlijk. In een split second reageert het op omstandigheden, nog voordat het hoofd het doorheeft. Of begrijpt.

Ik zeg wel eens dat het lichaam het laatste station is. Dat iets pas fysiek wordt als het op een ander niveau niet wordt erkend. Mentaal, emotioneel, spiritueel. Maar wie niet luisteren wilt, moet maar voelen. In het lijf. Alles is energie en verandert continu van vorm. Tenzij het vastgezet wordt. Het gevoel niet vrij kan doorstromen.

Want gevoel wilt gevoeld worden, niet opgelost. Het komt en gaat, net als de golven. Het vraagt even aandacht en aanwezigheid. Kun je erbij blijven? Ruimte geven aan datgene wat er is. Zonder oordeel. Puur in liefde. Voor jezelf.